Książkowe podsumowanie 2022 roku (cz.2)

To druga część książkowego podsumowanie 2022 roku. Jeśli nie czytałeś części pierwszej, zacznij proszę TUTAJ <<<

W części pierwszej więcej było książek typowo biznesowych i rozwojowych. Dziś przewaga książek filozoficznych, egzystencjalnych, inspirujących i duchowych.

Angażujący Lider – P.Kolmas, E.Błaszczak

Każdy kto zarządzał jakimś zespołem z pewnością przyzna, że nie jest to łatwe, szczególnie jeśli zespoły są mocno zróżnicowane. Jak utrzymać produktywność zachowując motywację i dobre morale w zespole? Na to pytanie próbują odpowiedzieć autorzy książki.

WYBRANE CYTATY KTÓRE SOBIE WYNOTOWAŁEM:

• Angażować – od francuskiego „engagier” związać obietnicą – lider aby angażować składa pewnego rodzaju obietnicę. Dotyczy przyszłości. Lider ma wizję co się wydarzy.
• Co robi lider angażujący? – kwestionuje status quo, ma wizję stanu docelowego, podnosi poprzeczkę, biegle zadaje pytania, więcej słucha niż mówi, jasno stawia granice, jest wdzięczny
• Menadżerowie często próbują zastosować styl coachingowy, ale gdy trafiają na pierwsze rafy szybko wracają do stylu autorytarnego
• Styl forsujący ma służyć do uruchomienia i nadania odpowiedniego kierunku, natomiast nadużywany będzie mocno męczyć zarówno lidera jak i podwładnych, nie dając im możliwości rozkręcenia się. Ważne aby lider zauważał okazje do odsunięcia się.
• Dla pokolenia Y charakterystyczne jest to, że mają większe ambicje niż możliwości na danym etapie rozwoju. Czują się ważni i chcą robić ważne rzeczy. Zależy im aby mieć wpływ i być docenianym. Bardzo ważne jest docenianie pracy osób z pokolenia Y – czasem mały gest daje duże poczucie satysfakcji
• Ludzi nie angażuje to CO mają zrobić, ale PO CO to robią
• Metoda na lodówkę – jak nie wiesz co zjeść zaglądasz do lodówki i pomysł przychodzi sam. Ważna postawa lidera – przekonanie, że w „lodówce” pracownika zawsze jest coś cennego. Zadawaj pytania: „czy była kiedyś podobna sytuacja?” – „jak wówczas zareagowałeś”?
• Każda interwencja liderska powinna być zakończona ustaleniem przynajmniej pierwszego lub pierwszych kroków. Czas: kiedy to zaczniesz; Harmonogram: jakie będą kolejne kroki; Osoby: kto będzie brał w tym udział; Odpowiedzialność: kto jest za co odpowiedzialny
• Lider musi być gotowy na konieczność wysłuchania emocjonalnych wypowiedzi pracowników po to by mogli się „wygadać” „zwentylować” i obniżyć poziom emocji do poziomu gdzie możliwa jest konstruktywna rozmowa.
• Lider musi zachować równowagę między pozytywnością (atmosfera, morale) i produktywnością

Zaryzykuj! Zrób to! – Richard Branson

Książka Richarda Bransona to fajna, przyjemna lektura, która może dodać motywacji w trudne dni. Na podstawie zabawnych historii ze swojego życia Branson przekazuje nam zasady w oparciu o które stara się działać.

WYBRANE CYTATY KTÓRE SOBIE WYNOTOWAŁEM:

• Najważniejszą rzeczą jakiej się nauczyłem w życiu jest to, że należy sobie powiedzieć: „po prostu zrób to!”.
• Załoga Virgin mówi na mnie „Doktor TAK”
• Uwierz, że to co chcesz zrobić jest wykonalne. Miej w życiu cel. Żyj pełnią życia. Nigdy się nie poddawaj. Dobrze się przygotuj. Uwierz w siebie. Pomagaj innym. Ciesz się tym co robisz i ciężko pracuj a będziesz miał z tego pieniądze. Nie trać czasu – wykorzystuj każdą szansę. Bądź optymistą. Kiedy to co robisz nie bawi cię, zajmij się czymś innym. Uwierz w siebie. Realizuj swoje marzenia i cele. Nie żałuj tego co było. Bądź odważny. Dotrzymuj słowa. Mierz wysoko. Próbuj nowych rzeczy. Próbuj do skutku. Stawiaj czoła wyzwaniom. Kochaj życie i korzystaj z niego. Ciesz się chwilą. Znajdź czas na refleksje. Spraw by każda sekunda była ważna.
• Moim celem nigdy nie było bogactwo. Tym czego chciałem od życia są nowe wyzwania i dobra zabawa
• Jeżeli coś przestaje mnie bawić, zadaje sobie pytanie: Dlaczego? Jeżeli nie potrafię na nie odpowiedzieć, biorę się za coś innego.
• Bardziej polegam na intuicji niż na stertach raportów
• Czasem wygrywasz, czasem przegrywasz. Ciesz się z wygranej. Nie żałuj gdy straciłeś. Nie patrz wstecz bo przeszłości nie da się zmienić.
• Jeśli postawisz przed sobą wyzwanie, rozwiniesz się. To wyzwania pchają mnie naprzód. Jeśli mamy przed sobą ocean – przepływamy go. Jeśli stykamy się z chorobą – leczymy ją.
• W naturze człowieka leży ustawiczna walka
• Jedną z rzeczy, które pozwalają cieszyć się chwilą jest brak żalu o to co było. Żal jest tylko obciążeniem. Kotwiczy cię w przeszłości.
• Czasem mamy poczucie, że popełniony przez nas błąd jest ogromy, lecz gdy popatrzymy na niego z dystansu okazuje się, że nie jest tak źle.
• Wszystko co mamy w życiu to nasze dobre imie. Możesz być bogaty, ale jeśli ludzie ci nie ufają to kompletnie się nie liczysz.
• Działaj zawsze w zgodzie z prawem. Twoja reputacja jest wszystkim co masz. Nigdy nie rób czegoś co potem nie da ci spokojnie spać!

Jak uczyć się języków – Luca Lamparielo

Staram się ciągle poprawiać moje metody nauki języków w związku z czym sięgnąłem po książkę 11-języcznego poligloty Luci Lamparielo. Choć nie znalazłem tu nic szczególnie odkrywczego to jednak pod każdą z porad mógłbym się podpisać – jak najbardziej stosuję.

WYBRANE CYTATY KTÓRE SOBIE WYNOTOWAŁEM:

• Jeśli pragniesz mówić w wielu językach, zastanów się dobrze dlaczego chcesz to zrobić; w dłuższej perspektywie twoja pasja i motywacja odgrywają większą rolę niż talent
• Złota zasada: cokolwiek się stanie, muszę uczyć się codziennie. Nawet wtedy gdy coś wypadnie.
• Zadania, które wykonuję dopasowuję zawsze do mojego poziomu energii.
• Nauczyciel może ułatwiać naukę, moderować, ale 90% wysiłku jest po Twojej stronie. Proces nauki odbywa się w twoim mózgu a nie w klasie.
• Zasada Kraschena: najskuteczniej uczymy się gdy tekst jest zrozumiały, ale musimy w jego zrozumienie włożyć odrobinę wysiłku
• Tłumaczenia w obie strony – ta metoda sprawdza się przede wszystkim na pierwszym etapie
• Na samym początku czytam i porównuję. Następnie przekładam tekst na mój język ojczysty, a po kilku dniach tłumaczę na język oryginalny.
• Talent odgrywa w procesie nauki języków niewielką rolę. Ważniejsze planowanie i organizowanie sobie czasu. Największą rolę odgrywa chęć i determinacja w dążeniu do celu
• Nie powinniśmy uczyć się przypadkowych słówek, ale tych których będziemy potrzebować w rozmowie
• Warto nagrywać swój głos, żeby krytycznie przeanalizować swoją wymowę i sposób w jaki mówimy w obcym języku
• Niegdyś spędzałem długie godziny oglądając telewizję i nie pomogło mi to w żaden sposób w nauce. Dużo lepiej jest budować umiejętność rozumienia ze słuchu progresywnie
• Na początku warto słuchać krótkich nagrań ale robić to wielokrotnie
• Staram się w proces nauki włączyć wszystkie aspekty to jest czytanie, pisanie, słuchanie i mówienie.
• Jakość jest ważniejsza niż ilość!
• Nie ucz się podobnych języków równolegle

Dezintegracja pozytywna – K.Dąbrowski

Zazwyczaj wszelkie kryzysy, które nas spotykają odbieramy negatywnie. Autor poniższej książki pozwala nam spojrzeć na nasze konflikty wewnętrzne, kryzysy egzystencjalne, kwestionowanie sensu, niepokój wewnętrzny – w zgoła odmienny sposób – jako przestrzeni do rozwoju. Musimy najpierw zburzyć nasz dotychczasowy – często infantylny – sposób myślenia, przekonania, światopogląd aby dokonać integracji na wyższym poziomie rozwoju.

WYBRANE CYTATY KTÓRE SOBIE WYNOTOWAŁEM:

• Osobowość rozwija się przez rozbicie dotąd istniejącej struktury. Musi przejść przez okres dezintegracji i dojść w końcowym etapie do nowej, wtórnej integracji
• Dezintegracja jest pozytywnym procesem rozwojowym. Dezintegracyjny proces – chociaż rozluźnia, a nawet rozbija spoiste środowisko wewnętrzne i rodzi konflikty w nim samym oraz konflikty ze środowiskiem zewnętrznym, jest podstawowy dla tworzenia się i rozwoju wyższej struktury psychicznej.
• Spotykamy dwa wyraźne czynniki konstytuujące osobowość: pierwszy jest dynamizmem potwierdzenia, zgody na cele i ideały osobowości, drugi jest dynamizmem przeciwnym i wyraża dezaprobatę wobec pewnych własnych cech, wzbudzającą chęć zmniejszenia, a nawet rozbicia niektórych niższych elementów własnej struktury.
• Symptomy lęku, nerwowości w przeważającej większości psychonerwic, jak i w wielu przypadkach psychozy są często wyrazem dokonywania się rozwoju przez wstrząsy, procesy pozytywnej dezintegracji i twórcze nieprzystosowanie
• Zjawiska konfliktowe – w rodzinie, w szkole, w życiu zawodowym, na ulicy, w tramwaju, w pociągu, w autobusie – ujawniają powszechną dominację bardziej prymitywnych nad bardziej subtelnymi, mało wrażliwych nad wrażliwymi. Pierwsi są zazwyczaj pewni siebie, egocentryczni, łatwo kierujący, łatwo decydujący, ci drudzy – spychani na margines, uciekają się do natury, do świata twórczego, do marzeń, do ideału miłości i przyjaźni, do czystości duchowej. Rozbudowują oni psychiczne środowisko wewnętrzne, ale zazwyczaj dla ogółu społeczeństwa pozostają obcy.
• W etapach życia, w których szczególnie nasilają się objawy kryzysu (np. dojrzewanie), przejawia się znacznie więcej rodzajów dezintegracji niż kiedykolwiek. Ale też są to okresy dające większe możliwości rozwoju. Można mówić o pewnej korelacji między rozwojem psychicznym i dezintegracją pozytywną.
• Niepokój, wzmożona refleksja i medytacja, niezadowolenie z siebie, lęk i czasami osłabienie instynktu samozachowawczego – są to symptomy zarówno smutku czy cierpienia, jak i rozwoju.
• Rozwój nie może być stałym podtrzymywaniem status quo, nie może być stabilizacją, homeostazą, przystosowaniem do przeciętnej rzeczywistości. Rozwój nie może być tylko zmianą faz, musi być zmianą poziomów.
• Nasze badania z grupą psychologów i psychiatrów w Kanadzie wykazały, że w dwustu badanych przypadkach biografii ludzi wybitnych, 97% stanowiły jednostki nerwowe, nerwicowe, psychonerwicowe a nawet z pogranicza psychoz.
• Im głębsza i wyższa forma konfliktów, urazów, frustracji, depresji, niepokojów – tym liczniejsze działania twórcze, tym większa refleksja, tym większe wysiłki przekroczenia rzeczywistości zorganizowanej, równej, poszukiwania kanałów twórczych do różnorodnej i wielostronnej, wyższej rzeczywistości.

Acedia – Włodzimierz Zatorski OSB

Mówi się, że acedia to choroba naszych czasów, w których mamy więcej możliwości niż kiedykolwiek wcześniej, a jednocześnie jesteśmy wciąż nienasyceni. Oglądając koloryzowane życie w social media chcemy być tam gdzie nas nie ma, robić co innego, być z kimś innym. Jak zatem przezwyciężyć ducha acedii?

• Czasem popadamy w rezygnację, poddając się biernie prądowi życia, wpadając w uzależnienia, beznadziejnie oczekując tego, co los przyniesie, albo przeciwnie – uciekamy w aktywizm, w podejmowanie rozmaitych zadań i obowiązków, byle zapomnieć o dręczących nas niepokojach. Tak czy inaczej ten stan bezprzytomności wprowadza nas w acedię.
• W momencie kiedy kończą się zadania związane z wypełnianiem zwykłych obowiązków, tak czy inaczej musi nastąpić konfrontacja z brakiem określonego celu, brakiem czegoś, co nas zajmuje. Wtedy stajemy przed problemem czystego istnienia, co przeżywamy jako pustkę. Wówczas pojawiają się takie stany.
• Acedia jest jednoczesnym i długotrwałym pobudzeniem popędliwości i pożądliwości, ta pierwsza złości się na to, co obecne, druga zaś pożąda tego co nieobecne
• Prawdziwym przeciwieństwem acedii jest stan pełnego uspokojenia, w którym następuje pełna akceptacja siebie i swojej sytuacji, niosąca pokój i równowagę duchową
• Acedia odbiera człowiekowi odwagę konfrontacji z prawdą (..) I tak pozostaje w niechęci do własnego życia, snując melancholijne marzenia o czymś, czego nie ma. Jednak bez zdecydowania i akceptacji swojego życia, co wymaga jednocześnie rezygnacji z tego co byłoby dla niego alternatywą, nie może prawdziwie żyć.
• Wiele jest zewnętrznych objawów acedii: niepokój wewnętrzny i potrzeba ciągłych zmian, lęk, nienawiść do wyuczonego zawodu połączona z pragnieniem zdobycia innego, oskarżanie innych o nieszczęścia lub niepowodzenia, kompulsywne poszukiwanie rozrywki by odurzyć wewnętrzny ból, pozory cnoty, trudność w spełnianiu codziennych obowiązków
• Zasadniczym środkiem walki z acedią jest wytrwałość, dzięki której nie dajemy się porwać nieustannie przychodzącym rozmaitym chęciom, które zmieniają się jak w kalejdoskopie
• Podstawową zasadą życia duchowego jest prawda, że Boga można spotkać jedynie tu i teraz, a nie gdzieś lub kiedyś
• Jeżeli spokojnie koncentrujemy się nad tym, co mamy robić i staramy się robić to jak najlepiej, bez lęków że ktoś nas skrytykuje lub może okazać się lepszy od nas – uczymy się akceptować siebie i nasze życie i dzięki temu przezwyciężamy acedię.

REHAB – Wiktor Osiatyński

Wiktor Osiatyński to znany, nieżyjący już, polski prawnik i konstytucjonalista, który był jednym z współtwórców obowiązującej w Polsce konstytucji. Oprócz dorobku naukowego i społecznego zasłynął również z wprowadzenia do Polski z USA programu 12 kroków dla anonimowych alkoholików – sam bowiem walczył z chorobą alkoholową. Kolejne 3 książki są opisem jego podróży – od picia do życia w trzeźwości. Ogromnie intymne książki, w których autor dzieli się nie tyle drogą do niepicia co zmiana sposobu myślenia, którego konsekwencją było picie.

WYBRANE CYTATY KTÓRE SOBIE WYNOTOWAŁEM:

• Lecząc alkoholizm leczymy jedynie zewnętrzne objawy, a nie istotę choroby
• Poczucie winy cechuje wszystkich alkoholików, ale nie jest rezultatem picia. Wypływa przede wszystkim z niskiego poczucia własnej wartości.
• By wyzdrowieć trzeba uwierzyć, że własne życie jest wartością i na tej podstawie zacząć budować swoją tożsamość.
• Gdy wychodził do świata, czuł niepokój i onieśmielenie, nieporadność emocjonalną i wrażliwość. (..) Próbował się osłonić, mówiąc, działając albo zacierając granicę między powagą a żartem, czyli właśnie pajacując. Z tego była zrobiona jego skorupa. Gdy skorupa nie wystarczała, zaczynał pić. Przestawał się bać, był wśród ludzi, radził sobie, dopóki starczało mu sił, by pić. Gdy padał, chował się z powrotem przed światem, uciekał.
• Przede wszystkim trzeba uważać na dążenie do kontroli nad własnym życiem i wszystkim wokoło oraz na skłonność do ignorowania własnych uczuć.
• Alkoholicy często korzystają z pogorszenia nastroju, a nawet z chorób, by znaleźć pretekst do picia. W tym samym celu zmieniają swe życie w pasmo nieustannych kryzysów, które łagodzą alkoholem. I chociaż wierzą, że te dolegliwości usprawiedliwiają picie, to w rzeczywistości jest odwrotnie.
• Przypomniał sobie swoje uczucia w ostatnich latach. Uświadomił sobie, że najczęściej był to strach. Bał się wszystkiego, a zwłaszcza tego, co mogło nieść jakiekolwiek wieści od świata: dzwonka do drzwi, telefonu, skrzynki na listy. Czyżby niczego dobrego od świata nie oczekiwał?
• Żadne uczucie, nawet z zamierzchłej przeszłości, nie znika po prostu z upływem czasu. Uczucie takie trzeba zidentyfikować, nazwać, mówić o nim i pozbyć się go we właściwy sposób. Dopóki tego nie zrobicie, nieświadome uczucia będą wami rządzić.
• Pycha jest rezultatem niskiego poczucia własnej wartości. Człowiek, który sam siebie ceni, nie musi się wynosić na innych i pokazywać im na każdym kroku jaki jest wspaniały. Pycha uniemożliwia alkoholikom poproszenie kogokolwiek o pomoc.

LITACJA – Wiktor Osiatyński

WYBRANE CYTATY KTÓRE SOBIE WYNOTOWAŁEM:

• Największym zagrożeniem dla trzeźwości wcale nie są wielkie sprawy, tylko drobiazgi i nieuwaga
• Przekonał się, że wszyscy alkoholicy przeżywają mniej więcej to samo i grają te same role, tyle, że w innych kostiumach i dekoracjach
• Prawdziwe problemy zaczynają się dopiero jak przestanie się pić
• Przekonywał się coraz częściej, że przerost ego leży u podstaw większości problemów alkoholika – nie tylko pijanego ale również trzeźwego
• Niekiedy po kilku godzinach podłego dnia, rozbierał się, kładł się na chwilę do łóżka, wstawał, od nowa się golił, gimnastykował, pił kawę, medytował, słowem – zaczynał dzień od początku. Zawsze pomagało
• Opowiedział Stefanowi o swoich problemach z żoną. Napisz co Twoim zdaniem Ewa powinna zmienić żeby wam było lepiej. (..) W. podał kartkę Stefanowi. Ten spojrzał, skreślił słowa Ewa i napisał Ja -> teraz już wiesz co masz robić aby wam było lepiej. – Ale przecież to miało być dla Ewy – Ty możesz zmienić tylko siebie i swoje postępowanie. Nie zmienisz Ewy. Spróbuj robić sam co chciałbyś od niej i zobaczysz jak wasze relacje się poprawią.
• To dobrze, że nie możemy obwiniać innych za nasze uczucia. Bo jeśli to oni rzeczywiście by je powodowali, wówczas bylibyśmy bezsilni. A tak to możemy wybierać uczucia i nimi kierować.
• Melody Beattie radziła by nie podejmować decyzji i nie robić niczego podczas wzburzenia nerwowego. Nic nie mówić, iść na spacer, wziąć kąpiel.
• Po napisaniu tego W. uświadomił sobie, że cały incydent odbył się wyłącznie w jego myślach – bez jakiegokolwiek bodźca zewnętrznego. Niemniej jednak czuł takie samo bicie serca i inne fizyczne sensacje, jakby stanął w obliczu jakiegoś realnego zagrożenia. Przekonał się że same myśli mogą być źródłem cierpień.
• We wszystkich tekstach AA czytał, że najpoważniejszą wadą są urazy; to z nich wynikają wszystkie choroby duchowe a nierozwikłane urazy mogą każdego zniszczyć.
• Uświadomił sobie jak sztuczna, pełna lęku i chęci przezwyciężenia tego lęku była jego radość, którą podziwiano. To z leku wynikały dowcipy, żarty i przede wszystkim nieustanne zacieranie granicy między powagą a żartem.
• Uświadomił sobie, że bodaj najważniejszą potrzebą psychologiczną każdego człowieka jest to, by ktoś go wysłuchał

REHABILITACJA – Wiktor Osiatyński

WYBRANE CYTATY KTÓRE SOBIE WYNOTOWAŁEM:

• Większość książek służy do czytania. Tylko niektóre trzeba starannie przerobić. Te są najważniejsze.
• Perfekcjoniści mają bardzo wiele osiągnięć i bardzo mało radości
• Nigdy nie potrafił przyznać się do błędu. Błąd był dla niego klęską, a nie okazją by się czegoś nauczyć. Z tego samego powodu starał się za wszelką cenę udowadniać, że to on zawsze ma racje. Wiązał się z tym lęk przed krytyką, a jednocześnie paraliżujący strach, że coś co robi może okazać się niedoskonałe
• Perfekcjonizm powodował u W. dwubiegunowe widzenie samego siebie. Albo był doskonały, albo – gdy ta doskonałość mu się nie udawała – od razu uważał, że nic nie jest wart.
• Myśląc, że zostaniemy odrzuceni zachowujemy się w sposób, który rzeczywiście zachęca innych do odrzucenia
• Z czasem przekonał się, że najciekawsze okazują się te spotkania, na które nie bardzo ma ochotę, oraz rozmowy z ludźmi, których W. słabo lub w ogóle nie zna. To one zazwyczaj przynosiły coś nieoczekiwanego. Pod warunkiem, że słuchał.
• Ludzie mają tylko cztery problemy: radzenia sobie z własnymi emocjami, relacji z innymi ludźmi, poczucia własnej wartości, celu życia i stosunku do wartości transcendentnych
• Niepisane zasady obowiązujące w dysfunkcyjnej rodzinie: nie rozmawia się o najtrudniejszych problemach, nie ufa się najbliższym, uczy się nie ufać nikomu oraz nie okazuje się uczuć.
• Rezultaty współuzależnienia czyli myślenie złudzeniami, zablokowane uczucia, zachowania obsesyjne w tym kompulsyjna potrzeba bliskości fizycznej. Tak samo jak ogólna konsekwencja tego wszystkiego czyli niskie poczucie własnej wartości
• W Kościele katolickim ksiądz może dać rozgrzeszenie za wszystkie grzechy. U ortodoksyjnych Żydów rabin może odpuścić grzechy przeciw Bogu i Kościołowi. Krzywdy wyrządzone ludziom może wybaczyć tylko ofiara. Trzeba do niej pójść i poprosić o wybaczenie. Pokrzywdzony ma prawo odmówić. Ale jeśli sprawca trzykrotnie prosi o wybaczenie, a ten trzykrotnie odmówi, wówczas obaj stają się grzesznikami. Sprawca, bo jego krzywda nie jest odpuszczona, pokrzywdzony, bo popełnia ciężki grzech zatwardziałego serca.
• Ważne w terapii jest to, by podnieść poczucie wartości pacjentów, bo wszyscy przychodzą z przekonaniem, że są nic nie warci.
• Cztery problemy stanowiące najczęstsze powody nawrotów: brak nadziei, brak duchowości, brak konkretnego programu trzeźwienia, brak wiary w siebie
• Każde uczucie spełnia określoną pozytywną rolę. Złość dostarcza organizmowi energii i mocy. Smutek, poczucie krzywdy i ból są przydatne do rozwoju i gojenia ran emocjonalnych. Strach rodzi mądrość. Wstyd uczy pokory. Poczucie winy wyrabia i umacnia w człowieku wartości, a samotność składnia go by zwrócił się ku innym ludziom.
• Zobaczył ego wołające o uwagę. Chciał by ludzie go cenili, potrzebowali i chwalili. Chciał być kimś, chciał coś znaczyć. Uważał, że mogą go szanować jedynie za to, co robi, a nie za to kim jest. Był tym co robił. Tak mu się przynajmniej wydawało.
• Wstyd i zaniżone poczucie własnej wartości rodzą potrzebę akceptacji za wszelką cenę. To powoduje lęk przed odrzuceniem i wrażliwość, a właściwie drażliwość na wszystko co W. może uważać za odrzucenie, nawet błahe zdarzenia niemające z nim nic wspólnego. Ten lęk podsyca niecierpliwość, nietolerancje i perfekcjonizm, który z kolei oddziela go od ludzi. Samotny szuka ukojenia. Może być nim dowolne uzależnienie, depresja, obwinianie innych, ucieczka.

Do usłyszenia za rok 🙂

Jeśli któryś cytat dał Ci do myślenia i znalazłeś wartość w tym wpisie – podziękuj za wykonaną pracę i daj dotrzeć innym – polub, skomentuj, udostępnij 🙂 Dziękuję.

*Powyższe cytaty pochodzą z dzieł wskazanych powyżej i umieszczone zostały w oparciu o prawo cytatu na podstawie art. 29 ustawy z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych